Bir Afrika masalında, bütün aklın ve bilginin kendisinde olmasını isteyen fazla hırslı örümcek üzerinden "kendini bilme" dersi verilir...
Örümcek öteden beri kendisini dünyanın en akıllı yaratığı olarak görmektedir. Ona göre kendisi büyük bir dâhidir. Bilgelerin bilgesidir. Geri kalan bütün yaratıklar, örümceğe göre, aklı fikri kıt zavallılardır. O kendisini öyle görür ama diğer yaratıklarda da; hayvanlarda ve insanlarda da akıl ve bilgi olduğunu, onların da kendilerine özgü bir zekâya sahip olduklarını gördükçe çok sinirlenir.
Örümcek hem kendisini dahi olarak görür hem başkalarının da akıllı olduklarını gördükçe komplekse girer. Kızar, öfkelenir; diğer akıllı yaratıklardan nefret eder. Sonunda bir çare düşünür... Kendisine büyük ve çok sağlam bir çuval yaptırır. Bu çuvalı yanına alır, bütün yaratıkları tek tek dolaşmaya başlar. Her yaratığın yanına uygun bir kurnazlıkla yaklaşmakta, onun beynindeki bütün aklı ve bilgiyi emerek çuvalın içine atıp orada hapsetmektedir. Bu hiç de kolay bir iş değildir, çünkü bütün yaratıkların beyinlerinde akıl ve bilgi vardır. Sonunda yaratıkların yüzde doksanının beynini emer ve çuvala doldurur. Böylece bu meşakkatli işi tamamlamıştır, yorgun ama memnundur. Dünya üzerinde tek akıllı kendisi kalmıştır. Çuvalı alır, sürükleye sürükleye onu saklayacağı güvenli bir yer aramaya koyulur.
Ağır çuvalı zorlana zorlana çekiştirirken bir tarlakuşunun seslendiğini duyar. Kuş, kan ter içindeki örümceğe bakıp haline üzülmüştür ve ona akıl vermektedir:
"Sırtına koy, sırtına koy, daha rahat taşırsın..."
Örümcek birden durur, düşünür: "Ben hemen hemen bütün canlıların akıllarını emdim, çuvala koydum ama bu küçük tarlakuşu yine de bana verecek bir akıl buldu..."
O an bir şeylerin farkına varır, dünyanın bütün aklını toplayamayacağını anlar ve umutsuzlukla çuvalı açar. Bütün canlılara ait akıl, bilgi ve zekâ serbest kalır, sahiplerine geri döner.
Örümcek boş çuvalı oracığa bırakıp uzaklaşırken tarlakuşu yeni bir şarkı söyler: "Hiçbir şey bilmeyen mahlûk olmaz... Her şeyi bilen mahlûk hiç olmaz..."
GÜZEL SÖZLER
Karakteriniz, şöhretinizden önemlidir. Karakteriniz, siz ne iseniz odur... Oysa şöhretiniz, başkaları sizi ne sanıyorsa odur. / John Wooden
İnsanin ileriye dönük doğru kararlar alması, hesabının olmadığı bir bankadan para çekmesine benzer. / Oscar Wilde
İnsan düşünce ile görür ve duyar. / Epiharmus
Az şey bilirsek bir şeyin doğruluğuna emin olabiliriz, bilgi artınca kuşku da artar. / Goethe